Der Bedrohte Mörder

Dad-i kog sarang panagang sa hait
Nga tinan-awan sa mga lumad
Niining halayong siyudad,
Sama pananglit, tunga
Sa garapang hangin sa Basdiot.
(Habak nga buot huptan sa tanang mosuot
Sa gilumot apan lag-it
Nga lugot sa kangitngit.)
Unya sa sagadsad
Sa imong tsinelas
Sa haw-ang pantaw sa sayong kabuntagon,
Sa hilaw pang silaw sa adlaw sa
Hinayng dahili sa imong kahumot subay sa
Panghaw sa pinugngan mong ginhawa sa
Alisngaw sa imong panit nga daw hinungaw
Sa yuta human sa alindahaw,
Hatagig diyutayng hagawhaw
Ang kalibotan.
Sa laay kong pag-inusara
Dinhi sa hinlo apan tugnawng dapit,
Kanunay kong gihulat ang bugnawng
Silaob sa imong pagduaw,
Subsob-takulahaw
Sama sa paggimaw sa yagpis nga bulan
Sa daklit ug hubo nga kaadlawon.
Usahay udtong tutok na diay, dili kaadlawon.
Usahay sa hinanaling oras sa taob
Ang akong mga maleta daw mabusdik
Sa naghingaping pangindahay,
Naglungkaob kay gibutod
Sa Dagat sa Kabisay-an. Oo,
Sa dagsang kahaponon magdaguok ang lapyahan
Ug sa makausa pa
Sakliton ako sa kilas nga handuraw
Unya duyanon sa asgad
Ug tibuok nga hinaganas sa balod
(Diin pagmata, pinasikad
Sa hagashas nga asin sa dalunggan,
Tataw nga maoy sad-an ang hunas.)
Karon ania ako,
Namahid sa hinunob sa kabalisa
Nga mitubod sa akong agtang,
Matag karon ug unya mamalikas sa hilom
Isip sumpa sa umaabot
Nga halawom di-kapugngang way-kinutobang gabii sa kamingaw.




[detalye gikan sa kwadro ni Rene Magritte]